115
രീതി: കണ്ണുനീര്‍ താഴ്വരയില്‍
എണ്ണിയാല്‍ തീര്‍ന്നിടുമോ
വല്ലഭാ! നിന്‍കൃപകള്‍
വര്‍ണ്ണിപ്പാന്‍ സാദ്ധ്യമല്ല മന്നവാ!
നിന്‍വഴികള്‍
എന്നും ഞാന്‍ സ്തുതിച്ചിടും
എന്നും ഞാന്‍ പുകഴ്ത്തിടും
നിന്നുടെ കൃപകളെ ഞാന്‍
എന്നെന്നും പാടിടുമേ
ഏഴയാമെന്നെയും നീ ആഴമായ്
സ്നേഹിച്ചതാല്‍
ഊഴിയില്‍ താണിറങ്ങി
ഏഴയെ വീണ്ടെടുത്തു
പാപത്തിന്‍ ചേറ്റില്‍ ഞാനും
താപത്താല്‍ വലഞ്ഞ നേരം
വേഗത്തില്‍ വന്നു എന്നെ
സ്നേഹത്താല്‍ വീണ്ടെടുത്തു
വിശ്വാസ ജീവിതത്തില്‍
ആശ്വാസദായകനായ്
വിശ്വത്തിലെന്നുമെന്നും
കൂടെയിരിക്കുമവന്‍
നിന്‍മുഖം കണ്ടിടുവാന്‍
നിന്നോടു ചേര്‍ന്നിടുവാന്‍
എന്നുളളം കൊതിച്ചിടുന്നേ
എന്‍ പ്രിയാ! വന്നിടണേ
115
“Kannuneer thaazhvarayil ” enna reethi
Enniyaal theernnidumo
Vallabha! nin krupakal
Varnnippaan saadhyamalla mannava!
Nin vazhikal
Ennum njaan sthuthichidum
Ennum njaan pukazhthidum
Ninnude krupakale njaan
Ennennum paadidume
Ezheyaamenneyum nee aazhamaay
Snehichathaal
Oozhiyil thaanirangi
Ezheye veendeduthu
Paapthin chettil njaanum
Thaapathaal valanja neram
Vegathil vannu enne
Snehathaal veendeduthu
Vishwaasa jeevithathil
Aashwaasa daayakanaay
Vishwathilennumennum
Koodeyirikkumavan
Nin mukham kandiduvaan
Ninnodu chernniduvaan
Ennullam kothichidunne
En priyaa! vannidane