147
എന്നുള്ളമേ സ്തുതിക്ക നീ പരനെ തന്‍
നന്മകള്‍ക്കായ് സ്തുതിക്കാം സ്തുതിക്കാം
എന്നന്തരംഗമേ അനുദിനവും
നന്ദിയോടെ പാടിപ്പുകഴ്ത്താം
സുരലോകസുഖം വെടിഞ്ഞു നിന്നെ
തേടി വന്ന ഇടയന്‍, തന്‍റെ
ദേഹമെന്ന തിരശ്ശീല ചീന്തി തവ
മോക്ഷമാര്‍ഗ്ഗം തുറന്നു
പാപരോഗത്താല്‍ നീ വലഞ്ഞു
തെല്ലും ആശയില്ലാതലഞ്ഞു
പാരം കേണിടുമ്പോള്‍ തിരുമേനിയതില്‍
നിന്‍റെ പാപമെല്ലാം വഹിച്ചു
പല ശോധനകള്‍ വരുമ്പോള്‍
ഭാരങ്ങള്‍ പെരുകിടുമ്പോള്‍
നിന്നെ കാത്തുസൂക്ഷിച്ചൊരു കാന്തനല്ലോ
നിന്‍റെ ഭാരമെല്ലാം ചുമന്നു
ആത്മാവിനാലെ നിറച്ചു
ആനന്ദമുള്ളില്‍ പകര്‍ന്നു
പ്രത്യാശ വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചു പാലിച്ചിടും
തവ സ്നേഹമതിശയമേ
147
Ennullame sthuthikka nee parane than
Nanmakalkkaay sthuthikkaam sthuthikkaam
En antharamgame anu-dinavum
Nanniyode paadi pukazhthaam
Suraloka sukham vedinju ninne
Thedi vanna idayan thante
Dehamenna thira-seela chinthi thava
Moksha maarggam thurannu
Papa rogathaal nee valanju
Thellum aasayillaathalanju
Paaram kenidumpol thirumeniyathil
Ninte paapam ellaam vahichu
Pala sodhanakal varumpol
Bhaarangal perukidumpol
Ninne kaathu sukshichoru kaanthanallo ninte
Bhaaram ellaam chumannu
Aathmaavinaale nirachu
Aanandam ullil pakarnnu
Prathyaasa varddhippichu paalichidum
Thava snehaathisayame