241
എത്രയോ നല്ലവനേശു
എത്ര ദയാപരനെന്നും
ഇത്രത്തോളം ചെയ്ത
നന്മകളോര്‍ക്കുമ്പോള്‍
എത്ര സ്തുതിച്ചാലും പോരാ
വീഴാതെ എന്നെയും കാത്തു
താഴാതെ എന്നെ പിടിച്ചു
ഏഴയാമെന്നെയും കാത്തുപാലിച്ചതാം
സ്നേഹം ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തുപാടും
കുപ്പയില്‍ നിന്നങ്ങുയര്‍ത്തി
ഒപ്പമിരുത്തി തന്‍കൂടെ
അപ്പാ നിന്‍ സ്നേഹത്തെ
എപ്പോഴും ഓര്‍ത്തു ഞാന്‍
തൃപ്പാദം കുമ്പിടുന്നേ
എന്നു ഞാന്‍ വന്നങ്ങുചേരും?
അന്നെന്‍റെ ഖിന്നത തീരും
അന്നാളില്‍ പ്രിയന്‍റെ
പൊന്‍മുഖം കണ്ടിടും
എന്നും ഞാന്‍ ആരാധിക്കും
241
Ethrayo nallavaneshu
Ethra dayaaparanennum
Ithratholam cheytha
Nanmakalorkkumbol
Ethra stuthichaalum poraa
Veezhaathe enneyum kaathu
Thaazhaathe enne pidichu
Ezhayaamenneyum kaathupaalichathaam
Sneham njaan orthu paadum
Kuppayil ninnangu uyarthi
Oppamiruthi than koode
Appaa nin snehathe
Eppozhum orthu njaan
Thruppaadam kumbidunne
Ennu njaan vannangu cherum?
Annente khinnatha theerum
Annaalil priyante
Ponmukham kandidum
Ennum njaan aaraadikkum