465
എന്നുമീ ഭൂവിലെന്‍
ജീവിതയാത്രയില്‍
എന്നുടെ സഖിയാണേശു
അ അ അ
ഉന്നതനവനെന്‍ കൂടെ പ്രയാണം
തന്നുടെ വചനം എനിക്കു പ്രമാണം
കല്ലുകള്‍ മുള്ളുകളിവ-
യിലെന്‍ കാലുകള്‍
തല്ലിടാതവനെന്നെ കാക്കും അ അ അ
ഇല്ലൊരു വഴിയും അവനറിയാതെ
തെല്ലുമേ കുഴയാ ഞാന്‍ കൃപയാലെ
ഇദ്ധരയിളകും വന്‍കൊടുംകാറ്റതില്‍
ഇത്രയും ശാന്തതയാരില്‍ അ അ അ
ഉത്തമനവനില്‍ ഉറപ്പിച്ചെന്‍ പാദം
നിത്യവും അടിയന്‍
നില്‍ക്കും സമ്മോദം
ഉഗ്രമാം വെയിലില്‍ ഉലകമാം വയലില്‍
ഊഴിയം ഞാന്‍ ചെയ്യുന്നേരം അ അ അ
ഉണ്ടെനിക്കരികില്‍ അവന്‍ തണലായി
കുണ്ഠിതം വരികില്‍
ഉടന്‍ തുണയായി
വന്‍മരുഭൂമിയില്‍ എന്‍മനം നീറുകില്‍
തന്‍മുഖം എനിക്കാശ്വാസം അ അ അ
വിണ്മയമാകും വനാന്തരമേതും
നന്മയും ദയയും അവനെനിക്കേകും
465
Ennumee bhuvilen
Jeevitha yaathrayil
Ennude sakhiyaaneshu
a-a-a-a
Unnathanavanen koode prayaanam
Thannude vachanam enikku pramaanam
Kallukal mullukal iva-
yilen kaalukal
Thallidaathavan enne kaakkum a-a-a-a
Illoru vazhiyum avanariyaathe
Thellume kuzhaya njaan krupayaale
Idharayilakum van kodum kaattathil
Ithrayum shaanthathayaaril-a-a-a-a
Uthamanavanil urappichen paadam
Nithyavum adiyan
Nilkkum sammodam
Ugramaam vailil ulakamaam vayalil
Oozhiyam njaan cheyyunneram a-a-a-a
Undenikkarikil avan thanalaayi
Kuntditham varikil
Udan thunayaayi
Van marubhoomiyil en manam neerukil
Than mukham enikkaashwaasam a-a-a-a
Vinmayamaakum vanaantharamethum
Nanmayum dayayum avanenikkekum