487
എന്‍റെ ഭാവിയെല്ലാമെന്‍റെ
ദൈവമറിയുന്നുവെന്നു
പൂര്‍ണ്ണസമാധാനമോടെ
നാള്‍ മുഴുവന്‍ പാടിടും ഞാന്‍
മുന്നിലൊരു ചോടു വയ്പാന്‍
മാത്രമിട കാണുന്നു ഞാന്‍
ആയതു മതിയെനിക്കു
ശേഷമെല്ലാം ദൈവഹിതം
ലോകയിരുള്‍ നീങ്ങിടുമ്പോള്‍
സ്വര്‍ഗ്ഗമെന്മേല്‍ ശോഭിച്ചിടും
എന്നെയനുഗമിക്കെന്ന
നേര്‍ത്തസ്വരം കേട്ടിടും ഞാന്‍
അടുത്ത ചോടറിയാതെ-
യിരിപ്പതെന്തനുഗ്രഹം
തനിച്ചെന്നെ നടത്താതെ
വലത്തു കൈ പിടിക്കും താന്‍
തളര്‍ന്നോരെന്‍ മനമെന്നെ
കനിഞ്ഞിതാ കടാക്ഷിക്കും
പരമേശസുതന്‍ തന്നില്‍
സമാശ്വസിച്ചിരുന്നിടും
കാഴ്ചയാല്‍ ഞാന്‍ നടക്കുകില്‍
എനിക്കെന്തു പ്രശംസിപ്പാന്‍
വിശ്വാസത്താല്‍ നടകൊള്‍വാന്‍
കൃപ നല്‍കുമെന്‍ രക്ഷകന്‍
തനിച്ചു ഞാന്‍ വെളിച്ചത്തില്‍
നടപ്പതിലനുഗ്രഹം
ഇരുളിലെന്‍ മഹേശനോ-
ടൊരുമിച്ചു ചരിപ്പതാം
ദിനം പ്രതി വരുന്നൊരു
വിഷമത സഹിച്ചു ഞാന്‍
വിരുതിനായ് ദൈവസീയോന്‍
നഗരിയോണഞ്ഞിടും
487
Ente bhaaviyellaamente
Daivamariyunnuvennu
Poornna samaadhaanaamode
Naal muzhuvan paadidum njan
Munniloru chodu veyppaan
Maathramida kaanunnu njaan
Aayathu mathiyenikku
Sheshamellaam daivahitham
Lokayirul neengidumbol
Swarggamenmel shobhichidum
Enne yanugamikkenna
Nerthaswaram kettidum njaan
Adutha chodariyaathe
Irippathenth anugraham
Thanichenne nadathaathe
Valathu kai pidikkum thaan
Thalarnnoren manamenne
Kaninjitha kadaakshikkum
Paramesha suthan thannil
Samaashwasich irunnidum
Kaazhchayaal njaan nadakkukil
Enikkenthu prashamsippaan
Vishwaasathaal nadakolvaan
Krupa nalkumen rakshakan
Thanichu njaan velichathil
Nadappathil anugraham
Irulilen maheshanod
Orumichu charippathaam
Dinamprathi varunnoru
Vishamatha sahichu njaan
Viruthinaay daivaseeyon
Nagariyod ananjidum