617
അനുനിമിഷം നിന്‍ കൃപ തരിക
അണയുന്നു നിന്‍ചാരേ ഞാന്‍
ആശ്രിതവത്സലനേശു ദേവാ
ആശിര്‍വദിക്കയീയേഴയെന്നെ
ആരോരുമില്ലാതെ അലയുമ്പോഴെന്നെ
തേടിവന്നെത്തിയ നാഥനേശു
ആശ്രയമായിന്നും ജീവിക്കുന്നു
ആരോരുമില്ലാത്ത വേളകളില്‍
മനുഷ്യനിലാശ്രയിച്ചു ഞാനെന്‍കാലം മരുഭൂമിയാക്കിത്തീര്‍ത്തിടുമ്പോള്‍
മറവിടമായ് നിന്‍മാറില്‍ ചാരി
മരുവില്‍ ഞാന്‍ യാത്ര തുടര്‍ന്നിടുന്നു
നിറയ്ക്കുകെന്നെ
നിന്‍സ്നേഹത്താലെന്നും
നിക്ഷേപമായ് നിന്‍ സ്നേഹം മതി
നിത്യതയോളവും കൂട്ടാളിയായ്
നീ മാത്രം മതി എന്നേശുവേ
617
Anu nimisham nin krupa tharika
Anayunnu nin chaare njaan
Aashritha valsalaneshu deva
Aashirvadikkayee yezhayenne
Aarorumillaathe alayumbozhenne
Thedivannethya naadhaneshu
Aashrayamaayinnum jeevikkunnu
Aarorumillaatha velakalil
Manushyanil aashrayichu njaanen kalam
Marubhoomiyaakki theerthidumbol
Maravidamaay nin maaril chaari
Maruvil njaan yaathra thudarnnidunnu
Nirackkukenne
Nin snehathaalennum
Nikshepamaay nin sneham mathi
Nithyathayolavum koottaaliyaay
Nee maathram mathi enneshuve