692
എന്നന്തരംഗവും എന്‍ജീവനും
ജീവനുള്ള ദേവനെ
സ്തുതിച്ചിടുന്നിതാ
നീ നല്ലവന്‍ നീ വല്ലഭന്‍
എന്‍രക്ഷകാ മഹാപ്രഭോ
കണ്ണുനീരിന്‍ താഴ്വരയില്‍
ഞാന്‍ നടന്നിടും
നേരവും നിന്‍ കൈകളെന്നെ
പിന്തുടര്‍ന്നിടും
നിന്നാലയേ വസിക്കുവാനീ
ഏഴയെന്നെയും
നീ തീര്‍ത്തതാല്‍ ഞാന്‍ ഭാഗ്യവാനായ്
തീര്‍ന്നു നിശ്ചയം
ഞാന്‍ വസിക്കുമീയൊരുദിനം
നിന്നന്തികേ
ആയിരം ദിനങ്ങളേക്കാള്‍
ശ്രേഷ്ടമേ തവ
സന്നിധാനമെന്‍റെ നിത്യ
ആശ്രയം വിഭോ!
സര്‍വ്വവും തരുന്നിതാ ഞാന്‍
നിന്‍ കരങ്ങളില്‍
692
Ennantharangavum en jeevanum
Jeevanulla devane
Stuthichidunnithaa
Nee nallavan nee vallabhan
En rakshakaa mahaa prabho
Kannuneerin thaazhvarayil
Njaan nadannidum
Neravum nin kaikalenne
Pinthudarnnidum
Ninnaalaye vasikkuvanee
Ezhayenneyum
Nee theerthathaal njaan bhaagyavaanaay
Theernnu nischayam
Njaan vasikkumeeyoru dinam
Ninnanthike
Aayiram dinangalekkaal
Shrestame thava
Sannidhaanamente nithya
Aasrayam vibho
Sarvvavum tharunnithaa njaan
Nin karangalil