697
എന്നും ഞാന്‍
സ്തുതിസ്തോത്രം പാടി
വന്ദനം ചെയ്തീടുമെ
വല്ലഭനേശുവിനെ
സ്വന്തജീവനെ കുരിശില്‍ എനിക്കായ്
തന്നതവന്‍ വന്‍കൃപയ്ക്കായ്
അന്‍പിനാല്‍
പാപത്തിന്‍ഭാരത്താല്‍ ഞാന്‍ വലഞ്ഞു
ശാപത്തിലാണ്ടു കിടന്നനേരം
ചാരത്തവന്‍ വന്നണഞ്ഞു
ചെന്നിണം ചൊരിഞ്ഞെന്നെ വീണ്ടെടുത്തു
നന്ദിയോടെന്നും ഞാന്‍ പാടീടുമേ
ആകുലത്തില്‍ ദു:ഖവേളകളില്‍
ആപത്തിലും ഉറ്റസ്നേഹിതനായ്
ആശ്വാസത്തെ പകരുമെന്നില്‍
യേശുനാഥന്‍ മരുയാത്രയിതില്‍
വാഴ്ത്തിടും ഞാന്‍ തിരുനാമമെന്നും
വേഗം വരും വിണ്ണില്‍ വീടൊരുക്കി
വാനമേഘേ കര്‍ത്തന്‍ ദൂതരുമായ്
വാനിലെന്നെച്ചേര്‍ത്തിടുവാന്‍
വിണ്‍പുരിയില്‍ സ്വന്തഭവനമതില്‍
വാണിടും ഞാനെന്നും മോദമോടെ
697
Ennum njaan
Stuthi sthothram paadi
Vandanam cheythidume
Vallabhaneshuvine
Swantha jeevane kurishil enikkaay
Thannathavan vankrupackkay
Anpinaal
Paapathin bhaarathaal njaan valanju
Shaapathilaandu kidanna neram
Chaarathavan vannananju
Chenninam chorinjenne veendeduthu
Nandiyodennum njaan paadidume
Aakulathil dukhavelakalil
Aapathilum utta snehithanaay
Aaswaasathe pakarumennil
Yeshunaadan maruyaathrayithil
Vaazhthidum njaan thirunaamamennum
Vegam varum vinnil veedorukki
Vaana meghe karthan dootharumaay
Vaanilenne cherthiduvan
Vinpuriyil swantha bhavanamathil
Vaanidum njaanennum modamode