733
ഇതുവരെയെന്നെ കരുതിയ നാഥാ!
ഇനിയെനിക്കെന്നും തവ കൃപ മതിയാം
ഗുരുവരനാം നീ കരുതുകില്‍ പിന്നെ
കുറവൊരു ചെറുതും വരികില്ല പരനേ!
അരികളിന്‍ നടുവില്‍ വിരുന്നൊരുക്കും നീ
പരിമളതൈലം പകരുമെന്‍ ശിരസ്സില്‍
പരിചിതര്‍ പലരും പരിഹസിച്ചെന്നാല്‍
പരിചില്‍ നീ കൃപയാല്‍ പരിചരിച്ചെന്നെ
തിരുച്ചിറകടിയില്‍ മറച്ചിരുള്‍ തീരും
വരെയെനിക്കരുളുമരുമയൊടഭയം
കരുണയിന്‍ കരത്തിന്‍ കരുതലില്ലാത്ത
ഒരു നിമിഷവുമീ മരുവിലില്ലെനിക്കു
ഇരവിലെന്നൊളിയായ് പകലിലെന്‍ തണലായ്
ഒരു പൊഴുതും നീ പിരിയുകയില്ല
മരണത്തിന്‍ നിഴല്‍ താഴ്വരയതിലും ഞാന്‍
ശരണമറ്റവനായ് പരിതപിക്കാതെ
വരുമെനിക്കരികില്‍ വഴിപതറാതെ
കരം പിടിച്ചെന്നെ നടത്തിടുവാന്‍ നീ
തല ചരിച്ചിടുവാന്‍ സ്ഥലമൊരു ലവമീ-
യുലകിതിലില്ല മനുജകുമാരാ
തല ചരിക്കും ഞാന്‍ തവ തിരുമാറില്‍
നലമൊടു ലയിക്കും തവ മുഖപ്രഭയില്‍
733
Ithu vare-yenne karuthiya naadha
Iniyenikk-ennum thava krupa mathiyaam
Guravanaam nee karuthukil pinne
Kuravoru cheruthum varikilla parane!
Arikalin naduvil virunnorukkum nee
Parimala thailam pakarumen shirassil-
Parichithar palarum parihasichennaal
Parichil nee krupayaal paricharichenne
Thiru chirakadiyil marachirul theerumvarey-
Enikkarulum-arumayod-abhayam
Karunayin karathin karuthalillaatha
Oru nimishavumee maruvilill-enikku
Iravilennoliyaay pakalilen thanalaay
Oru pozhuthum nee piriyukayilla-
Maranathin nizhal thaazhvarayathilum njaan
Sharanamatt-avanaay parithapikkaathe
Varumenikkarikil vazhi patharaathe
Karam pidichenne nadathiduvaan nee-
Thala cherichiduvaan sthalamoru lavami-
Ulakithililla manuja kumaaraa!
Thala cherickkum njaan thava thiru maaril
Nalamodu layikkum thava mukha prabhayil-