744
എന്‍ രക്ഷകനേശു നാഥനെന്നും
ജീവിക്കുന്നു
എന്നെ കൈവിടാതെ കാത്തു
നിത്യം പാലിക്കുന്നു
ഞാന്‍ പാടി സ്തുതിച്ചിടുമേ
എന്‍രക്ഷകനേശുവിനെ
എന്‍ജീവിത കാലമെല്ലാം
ഞാന്‍ പാടി പുകഴ്ത്തിടുമേ
ഇരുളിന്‍ പാതയില്‍ ഇടറും നേരത്തില്‍
തുണയായ് വന്നിടും താന്‍
കരം പിടിച്ചു വഴി നടത്തും
കരുണയിന്നുറവിടം താന്‍
മരുവിന്‍ താപത്താല്‍
പെരുകും ദാഹത്താല്‍
ക്ഷീണിതനായിടുമ്പോള്‍
ദാഹജലം പകര്‍ന്നു തരും
ജീവജലവും അവന്‍ താന്‍
കുരിശില്‍ ആണിയാല്‍
തുളച്ച പാണിയാല്‍
അവനെന്നെ താങ്ങിടുമേ
ആപത്തിലും രോഗത്തിലും
അവനെനിക്കാശ്രയമേ
കരയും കണ്ണുകള്‍ തുവരും
നാളിനി അധികം വിദൂരമല്ല
കാന്തന്‍ മുഖം കാണ്‍മതിനായ്
താമസമേറെയില്ല
744
En rakshakaneshu nadhanennum
Jeevikkunnu
Enne kaividaathe kaathu
Nithyam paalikkunnu
Njaan paadi sthuthichidume
En rakshakaneshuvin
En jeevitha kaalamellaam
Njaan paadi pukazhthidume
Irulin paathayil idarum nerathil
Thunayaay vannidum njaan
Karam pidichu vazhi nadathum
Karunayinn uravidam thaan
Maruvin thaapathaal
Perukum daahathal
Ksheenithan aayidumbol
Daahajalam pakarnnu tharum
Jeevajalavum avan thaan
Kurishil aaniyal
Thulacha paaniyaal
Avanenne thaangidume
Aapathilum rogathilum
Avanenikk aashrayame
Karayum kannukal thuvarum
Naalini adhikam vidooramalla
Kaanthan mukham kaanmathinaay
Thaamaasam ereyilla